Κ. Δασκαλάκης: «Η γνώση ήταν η κινητήριος δύναμη για ό,τι έκανα»

Η γνώση είναι πάντα η κινητήριος δύναμη για ό,τι κάνει. Πιστεύει στη συνεχή προσπάθεια, ότι η τύχη όντως βοηθάει τους τολμηρούς ,ενώ αντιμετωπίζει με γενναιότητα τις αποτυχίες του. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ από τα 27 του, μέλος του εκεί Εργαστηρίου Τεχνητής Νοημοσύνης, απέκτησε διεθνή αναγνώριση και κορυφαία βραβεία λύνοντας τον ,επί 60 χρόνια, άλυτο γρίφο του Νομπελίστα Τζον Νας, κλονίζοντας την καθολικότητα αυτής της θεωρίας.

Αυτόν τον καιρό βρίσκεται στη χώρα μας, συνδυάζοντας διακοπές και συνέδρια. «Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη πατρίδα όμως η Κρήτη είναι η καταρχήν πατρίδα μου αφού εδώ περνούσα τα παιδικά μου καλοκαίρια, στην Ιεράπετρα απ΄ όπου κατάγεται η μαμά μου και στις Βουκολιές απ’ όπου κατάγεται ο μπαμπάς μου» ανάφερε.

Για τον Τζον Νας, θυμάται την εντύπωση που του έκανε. «Ήταν από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω συναντήσει, όμως μπορούσες να δεις τα σημάδια της ταλαιπωρίας που είχε υποστεί στη ζωή του από την ψυχική του νόσο. Ενώ μιλούσαμε, δεν έβλεπες τις συνηθισμένες συσπάσεις προσώπου που έχουν οι υπόλοιποι άνθρωποι» τόνισε στον Σκάι Κρήτης 92,1 με αφορμή τη βράβευσή του στις 3 Αυγούστου στο Ηράκλειο από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών.

Κίνητρο να γίνω καλύτερος

«Η γνώση ήταν η κινητήριος δύναμη για ό,τι έκανα και όχι τα μεγαλεπήβολα σχέδια ή το στάτους. Πώς θα γίνω καλύτερος. Ήθελα να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μου ολοένα και περισσότερο». Και ο παράγοντας τύχη; «Η τύχη όντως βοηθάει τους τολμηρούς, η έμπνευση της στιγμής, το να μιλήσεις με τον σωστό άνθρωπο τη σωστή στιγμή. Όμως, πρέπει να υπάρχει υποδομή και συνεχής προσπάθεια. Συνήθως μαθαίνουμε μόνο τις επιτυχίες των ανθρώπων αλλά προσωπικά σας λέω ότι για κάθε επιτυχία υπάρχουν εκατό φορές περισσότερες αποτυχίες οπότε απαιτείται γενναιότητα να μην το βάλει κάποιος κάτω» επισήμανε.

Αξιοσημείωτο ότι στη σελίδα του στο ΜΙΤ έχει βάλει το ποίημα του Καβάφη «Σατραπεία» καθώς όπως λέει «το συγκεκριμένο ποίημα μού θυμίζει πώς έφτασα έως εδώ, μια πυξίδα γα να μην ξεχνώ τις αξίες μου και τον σκοπό στον οποίο έχω αφιερώσει τη ζωή μου». Θεωρεί επίσης τον εαυτό του πολύ τυχερό που βρίσκεται σε ένα κορυφαίο Πανεπιστήμιο. «Εκεί βλέπω τη γνώση εν τη γενέσει της, πολλές ιδέες που θα δούμε στην αγορά μετά από χρόνια. Όπως και ιδέες που δεν θα ολοκληρωθούν ποτέ ώστε να επηρεάσουν τη ζωή μας» τόνισε. Έχει άραγε αναγνωρίσει σε φοιτητές του, τον εαυτό του; «Πολλοί φοιτητές μου είναι καταπληκτικοί και με εκπλήσσουν συχνά. Ωστόσο δεν υπάρχει μία κλίμακα σύγκρισης. Ο καθένας μας έχει ένα ταλέντο γιατί είμαστε πολυδιάστατα όντα. Αυτό που παρατηρώ είναι η σύνθεση των φοιτητών μου και εμένα όταν θέλουμε να παράξουμε κάτι. Στη διαδικασία της έρευνας, το όλο είναι δυνατότερο από το άθροισμα των μερών του» εξηγεί.

Υπολογιστές ανώτεροι του ανθρώπινου νου

«Αυτόν τον καιρό με ενδιαφέρει πώς σε έναν ψυχρό υπολογιστή θα δώσουμε γνωστικές ικανότητες που να προσομοιάζουν-ίσως μελλοντικά να είναι και ανωτέρου επιπέδου-με αυτές του ανθρώπινου νου, ο οποίος είναι από τα πιο ισχυρά υπολογιστικά συστήματα που έχει παράξει η εξέλιξη των ειδών. Όμως ο δρόμος μπροστά μας είναι τεράστιος» παραδέχεται. Ωστόσο το μέλλον προδιαγράφεται άκρως ενδιαφέρον: «Ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να φτιάξουμε κάτι εφάμιλλο του ανθρώπινου εγκεφάλου, ίσως καταφέρουμε να απαλλάξουμε τον άνθρωπο από τετριμμένες νοητικές λειτουργίες. Φανταστείτε να έχουμε ένα αυτοκίνητο που θα οδηγάει, θα παρκάρει και θα βάζει βενζίνη μόνο του, θα σχεδιάζει ένα ταξίδι μας ενώ ένας υπολογιστής θα καταλαβαίνει τον καιρό εκεί που θα πάμε, θα μαζεύει τα ρούχα μας και θα τα βάζει στη βαλίτσα, θα πλένει και θα σιδερώνει. Από αυτά τα τετριμμένα που κοστίζουν πολύ χρόνο στον άνθρωπο πρέπει να ξεφύγουμε» εξηγεί.

«Εν οίδα ότι ουδέν οίδα»

Τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη χαρακτηρίζει το σωκρατικό «εν είδα ότι ουδέν είδα». «Δηλαδή, όσο πιο πολλά καταλαβαίνω για την επιστήμη μου, τόσο απλώνεται μπροστά μου ένα σύμπαν που δεν καταλαβαίνω. Οπότε μετά από κάθε επιτυχία αισθάνομαι λιγότερο σοφός. Είμαι ένας εργάτης που προσπαθεί να σπρώξει τη γνώση της ανθρωπότητας λίγο πιο μπροστά. Ποτέ δεν έφτασα κάπου κάνοντας υπολογισμούς στο χαρτί. Πρώτα δουλεύει η φαντασία και η διαίσθηση. Ο άνθρωπος, ωστόσο, δεν πρέπει να είναι μονομανής όσο κι αν η δουλειά του είναι το πάθος του» παραδέχεται. «Πρέπει να αλλάζει την προοπτική του και εκεί κάνω κι εγώ ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, πάω σε μουσεία, σε θέατρο, κινηματογράφο, ταξίδια, κάνω αθλητισμό» πρόσθεσε.

Ο ρόλος της Κρήτης στην έρευνα

Η Κρήτη είναι μια πολύ καλή περίπτωση στην εκπαίδευση και έρευνα, με τα Πανεπιστήμιά της να τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα σε σχέση με τα δεινά που μαστίζουν τα υπόλοιπα, κυρίως της πρωτεύουσας. Το Ερευνητικό Κέντρο που έχω προτείνει να δημιουργηθεί στην Ελλάδα θα είναι ανοιχτό για όλα τα Πανεπιστήμια αλλά και το ΙΤΕ και πόλος διασύνδεσης αρίστων φοιτητών, οι εργασίες των οποίων θα επιβλέπονται από εξαιρετικούς επιστήμονες ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων . Ένα ΜΙΤ στην Ελλάδα. Αυτό όμως απαιτεί χρηματοδότηση και τι όραμα υπάρχει από φορείς και το κράτος για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Έτσι θα μπορέσουμε να δώσουμε κάτι πίσω στην Ελλάδα. Κρίμα να φεύγουν έξω τόσα ταλέντα. Αυτό πρέπει να κάνει μια χώρα, να δώσει ευκαιρίες σε τέτοια παιδιά ώστε να μην θεωρήσουν ότι θυσίασαν τα όνειρά τους μένοντας εδώ. Αυτό θα ήθελα και για μένα, να μένω και να δουλεύω εδώ» τόνισε.

«Έχω φόβο για το μέλλον»

«Βιώνουμε μια έκρηξη της τεχνολογίας η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην αναπαραγωγή πεποιθήσεων από συγκεκριμένες ομάδες, αποκομμένες από τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι αυτό ένα άγχος του μέλλοντος και ένας φόβος. Εδώ είναι η δουλειά μας, πώς θα φτιάξουμε τέτοιες ασφαλιστικές δικλίδες ώστε όλη αυτή η τεχνολογία να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της ανθρωπότητας και όχι από «κακούς παίχτες» που επιζητούν την αποχαύνωσή μας» κατέληξε.