Με 38.000 (!!!) συμβασιούχους αναπληρωτές, βεβαίως, αριθμός-ρεκόρ. Αυτοί οι συνάδελφοι καλύπτουν πραγματικά κενά, αφού δεν έχει διοριστεί στην ουσία άνθρωπος από την αρχή του Μνημονίου.
Του Πάνου Ντούλα
Θα απολυθούν τον Ιούνη και του χρόνου μπορεί να επαναπροσληφθούν κάπου αλλού, μακριά από τον προηγούμενο τόπο εργασίας (αν ξαναδουλεψουν).
Πλέον, σχεδόν το 1/4 των εργαζομένων στην εκπαίδευση είναι με ελαστική εργασία, με κάποια σχολεία, ιδίως στην Ειδική, στην Πρωτοβάθμια και στην παραμεθόριο, να έχουν Συλλόγους Διδασκόντων που στην ουσία αλλάζουν ΚΑΘΕ χρόνο ολοκληρωτικά τη σύνθεσή τους.
Με όποιες, προφανώς, αρνητικές συνέπειες έχει αυτή η ταραχή στην παιδαγωγική συνέχεια στο σχολείο (κάθε χρόνο τα παιδιά αλλάζουν δασκάλους…), στον οικογενειακό προγραμματισμό κάθε συναδέλφου (πώς να κάνεις παιδιά έτσι;), στην ψυχική υγεία του εκπαιδευτικού προσωπικού, κτλ κτλ.
Μια χώρα με εκπαιδευτικούς- λάστιχο και μαθητές που δεν …μαθαίνουν είναι μια χώρα με Εκπαίδευση σε συνεχή ταραχή…
ΥΓ: Σημειωτέον ότι μες στον αριθμό των μονίμων συμπεριλαμβάνονται και οι περίπου 2.500 αποσπασμένοι σε φορείς κτλ, οι 500+ Συντονιστές, τα χιλιάδες στελέχη, κ.ά….
