-Τι να κάνω Δάσκαλε όταν αισθάνομαι εγκλωβισμένος;
–Να κλάψεις. Αυτοί που ποτέ δεν κλαίνε, στεγνώνουν οι ψυχές τους. Τα δάκρυα, ξεπλένουν τις οπτικές δροσίζοντας τις καρδιές. Μετά από ένα καλό κλάμα, βλέπεις καλύτερα, καθαρότερα και μακρύτερα. Μια δροσερή καρδιά, βλέπει αυτά που τα θολωμένα μάτια δεν μπορούν.
Να μείνεις ακίνητος. Ίσως έχει φτάσει η στιγμή για μια ενδοσκόπηση. Είσαι δραστήριος; Είσαι αποτελεσματικός; Είσαι γαλήνιος σε αυτό που κάνεις; Συμβαδίζουν οι πράξεις σου με τα πιστεύω σου; Νοιώθεις ότι τρέχεις άσκοπα ή ότι κάνεις ενσυνείδητη δημιουργία;
Να ουρλιάξεις. Δεν φταις πάντα αν το περιβάλλον γύρω σου έχει γίνει δυσλειτουργικό. Η κραυγή καθαρίζει τις βλέννες από τα πνευμόνια και η καλύτερη αναπνοή θα σου δώσει μεγαλύτερη ισορροπία. Αν περιβάλλον δεν μπορείς να αλλάξεις, ούτε να το αλλάξεις, μήπως πρέπει να αλλάξεις το πώς βλέπεις το περιβάλλον σου;
Να γονατίσεις. Ίσως έχει φτάσει η ώρα να αναλογιστείς την πίστη σου. Η ζωή, είναι ένα θαύμα. Η πίστη, συνδέει τα θαύματα με τη ζωή σου. Η λογική, βλέπει μόνο εγκλωβισμούς. Είσαι ευγνώμων για ότι μέχρι σήμερα έχεις; Έχεις υποδεχτεί με ταπεινότητα τις επιτυχίες σου; Εμπιστεύεσαι τη ροή ώστε να έρθουν γεγονότα και καταστάσεις που θα σε ωφελήσουν; Επιτρέπεις στο εαυτό σου να λαθέψει ώστε από τις εμπειρίες σου να καλυτερεύεις;
Να ξανασηκωθείς. Αυτό είναι το χρέος σου. Οι άνθρωποι επιβίωσαν στις χειρότερες καταστάσεις, επειδή συνέχισαν να δημιουργούν. Την εσωτερική σου φλόγα, κανείς δεν μπορεί να στη σβήσει. Μη μετράς τη ζωή σου από τα κατορθώματά σου, αλλά από τη στάση που σε αυτή κρατάς.
Επέτρεψε στον άνθρωπο που κρύβεται μέσα στο κορμί σου να αναπνεύσει. Ακόμα και οι μηχανές, δεν δουλεύουν στο φουλ συνέχεια, επειδή θα καούν.
