Ερευνητές στο Technische Universiteit Eindhoven (ΤU/e) στην Ολλανδία ανέπτυξαν μια πρωτοποριακή τεχνολογία για να λύσουν το πρόβλημα του αργού Wi-Fi σε έναν κόσμο όπου οι διασυνδεδεμένες φορητές συσκευές είναι πανταχού παρούσες και αυξάνονται: Τη δημιουργία ασύρματων δικτύων που βασίζονται σε αβλαβείς υπέρυθρες ακτίνες.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η συγκεκριμένη τεχνολογία δεν συνεπάγεται απλά μεγάλο capacity (40Gbit/s ανά ακτίνα) αλλά επίσης δεν υπάρχει ανάγκη διαμοιρασμού, καθώς κάθε συσκευή έχει τη δική της ακτίνα φωτός.
Το σύστημα, για το οποίο η ερευνήτρια Τζοάν Οχ έλαβε το διδακτορικό της με διάκριση, είναι απλό και χαμηλού κόστους: Τα ασύρματα δεδομένα έρχονται από μερικές κεντρικές «κεραίες φωτός», που μπορεί να βρίσκονται στο ταβάνι, οι οποίες μπορούν να καθοδηγούν με ακρίβεια ακτίνες φωτός από οπτική ίνα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν κινητά τμήματα, δεν χρειάζεται συντήρηση ή ενέργεια.
Οι κεραίες περιλαμβάνουν ένα ζεύγος από «σχάρες» που εκπέμπουν ακτίνες φωτός διαφορετικών μηκών κύματος σε διαφορετικές γωνίες.
Η αλλαγή του μήκους κύματος αλλάζει την κατεύθυνση της ακτίνας φωτός. Από τη στιγμή που χρησιμοποιείται ένα ασφαλές υπέρυθρο μήκος κύματος, το οποίο δεν επηρεάζει τον αμφιβληστροειδή, η συγκεκριμένη τεχνική- όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του πανεπιστημίου- είναι απόλυτα ασφαλής.
Εάν ο χρήστης κινείται, και το smartphone ή tablet βρεθεί εκτός οπτικής επαφής, αναλαμβάνει άλλη κεραία.
Το δίκτυο παρακολουθεί την ακριβή θέση της κάθε συσκευής μέσω ραδιοσημάτων, ενώ η σύνδεση νέων συσκευών είναι εύκολη, καθώς τους δίνονται διαφορετικά μήκη κύματος από την ίδια κεραία ώστε να μην χρειάζεται να μοιράζονται το capacity.
Επιπλέον, δεν υφίσταται το πρόβλημα των παρεμβολών από άλλα γειτονικά ασύρματα δίκτυα.
Τα σημερινά συστήματα Wi-Fi χρησιμοποιούν ραδιοσήματα συχνότητας 2,5 ή 5 gigahertz.
Το σύστημα του TU/e χρησιμοποιεί υπέρυθρο φως με μήκη κύματος των 1,500 νανομέτρων και άνω: Το φως αυτό έχει συχνότητες που είναι χιλιάδες φορές πιο ψηλά (πχ 200 terahertz) κάτι που αυξάνει κατακόρυφα το data capacity των ακτίνων αυτών.
Η Τζοάν Οχ κατάφερε μάλιστα ταχύτητα 42,8 Gbit/s σε απόσταση 2,5 μέτρων. Συγκριστικά, η μέση ταχύτητα σύνδεσης στην Ολλανδία είναι 2.000 φορές μικρότερη, στα 17,6 Mbit/s.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως το σύστημα έχει μέχρι τώρα χρησιμοποιήσει τις ακτίνες φωτός μόνο για download: Το upload γίνεται ακόμα μέσω χρήσης ραδιοσημάτων, καθώς στις περισσότερες εφαρμογές χρειάζεται πολύ λιγότερο capacity για uploading.
