Έχουμε 14 αποδείξεις ότι το μυαλό των εκατομμυριούχων λειτουργεί διαφορετικά από εκείνο των κοινών θνητών.
Ρομπέρτο Μπακόπουλος
Οι πραγματικά επιτυχημένοι επιλέγουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αναζητώντας μόνοι τους λύσεις στα όποια προβλήματα έχουν να αντιμετωπίσουν.
Σύμφωνα με τον Steve Siebold, αυτό που διαφοροποιεί τους «παράδες» από τους φουκαράδες, δηλαδή τους πλούσιους αυτού του κόσμου από όλους εμάς τους κοινούς θνητούς δεν είναι τι και πώς το κάνουν αλλά τι και πώς σκέφτονται. Ο Siebold -μεταξύ άλλων συγγραφέας, ομιλητής και συνεργάτης της Huffington Post– μέσα σε διάστημα τριών δεκαετιών ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και μίλησε με μερικούς από τους πιο πλούσιους όσο και επιδραστικούς ανθρώπους ανά την υφήλιο, προκειμένου να κατανοήσει και να αποκρυσταλλώσει τον τρόπο σκέψης και δράσης των οικονομικά ισχυρών.
Τα ευρήματά του παρουσιάζονται στο βιβλίο του «How Rich People Think», ένα βιβλίο εξίσου ενδιαφέρον όσο και αποκαλυπτικό, γεμάτο χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να ανέβουν στην κορυφή. Ακολουθούν τα σημαντικότερα εξ’ αυτών. Κάποια από αυτά θα μπορούσαν να αλλάξουν και τη δική σου ζωή για πάντα.
Οι πλούσιοι πιστεύουν ότι η φτώχεια είναι η αιτία όλων των κακών
Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, το χρήμα δεν κρύβεται πίσω από όλα τα δεινά γύρω μας. Σύμφωνα με το Siebold, ο μέσος άνθρωπος έχει υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου στην καθημερινότητά του ώστε να θεωρεί ότι ο πλούτος, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αποτελεί προϊόν αποκλειστικά τύχης ή ανήθικων, ενίοτε και παράνομων, δραστηριοτήτων. Οι «έχοντες και κατέχοντες», ωστόσο, γνωρίζουν καλά ότι αν και το χρήμα δεν εγγυάται την ευτυχία, κάνει σαφώς τη ζωή πιο εύκολη και απολαυστική.
Οι πλούσιοι θεωρούν τον εγωισμό αρετή
Ναι, καλά διαβάσατε. Η λογική πίσω από τη σκέψη αυτή είναι η εξής: Κανένας πλούσιος δεν έχει ως προτεραιότητά του τους γύρω του αλλά αντίθετα, πρώτος στόχος του είναι η προσωπική ευτυχία. «Σιγά το νέο» θα πείτε, ωστόσο δώστε βάση στον εξής συλλογισμό του Siebold: Το πρόβλημα με τους εκπροσώπους της μεσαίας τάξη είναι ότι επειδή ακριβώς βλέπουν αρνητικά τον εγωισμό αυτό, παραμένουν εγκλωβισμένοι στην μέτρια οικονομική τους κατάσταση. Η θεώρηση αυτή, ωστόσο, οδηγεί μόνο σε αδιέξοδο, αφού αν δεν μπορείς να καλύψεις πρώτα τις ανάγκες σου, δεν θα είσαι εν συνεχεία σε θέση να βοηθήσεις αυτούς που πραγματικά έχουν οικονομικό πρόβλημα. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς να δώσεις αν δεν έχεις.
Οι πλούσιοι προτιμούν τη δράση από την τύχη
«Συν Αθηνά και χείρα κίνει» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και ο Siebold συμφωνεί απόλυτα μαζί τους. Για τον ίδιο, τη στιγμή που η πλειοψηφία των ανθρώπων εναποθέτουν τις ελπίδες τους για τη βελτίωση των ζωών τους στο αφεντικό, το έτερό τους ήμισυ, τον υπουργό οικονομικών ή ακόμη και στον Μεγαλοδύναμο, οι πραγματικά επιτυχημένοι επιλέγουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αναζητώντας μόνοι τους λύσεις στα όποια προβλήματα έχουν να αντιμετωπίσουν.
Οι πλούσιοι πιστεύουν στη δύναμη της ειδίκευσης
Σε αντίθεση με την κυρίαρχη αντίληψη, το μυστικό της οικονομικής επιτυχίας δεν βρίσκεται στα bachelor, τα master και τα διδακτορικά -ακολουθώντας την «κλασσική», πεπατημένη οδό της εκπαίδευσης, δηλαδή- αλλά στην απόκτηση και εν συνεχεία στην «πώληση» μιας πολύ εξειδικευμένης γνώσης. Αν δυσκολεύεστε να το χωνέψετε αυτό, απλά αναλογιστείτε πόσοι επιτυχημένοι επιχειρηματίες διαχρονικά δεν διέθεταν τον παραμικρό τίτλο σπουδών, παρά τα πλούτη που κατάφεραν εν τέλει να συγκεντρώσουν. Με άλλα λόγια: οι πλούσιοι δεν δίνουν δεκάρα για το μέσο (εκπαίδευση) παρά μόνο για τον σκοπό (επιτυχία και χρήμα).
Οι πλούσιοι επιλέγουν τη μάθηση από τη διασκέδαση
Εδώ εντοπίζεται το εξής παράδοξο: Αν και, όπως προείπαμε, οι «έχοντες» σε γενικές γραμμές δεν θεωρούν την ακαδημαϊκή εκπαίδευση ιδιαίτερα σημαντική για τη συσσώρευση πλούτου, συνήθως επιλέγουν να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους μελετώντας ή μαθαίνοντας κάτι νέο, παρά διασκεδάζοντας. «Οι πλούσιοι επιλέγουν να μορφώνονται ακόμη και μετά τη ολοκλήρωση των σπουδών τους» λέει ο Siebold. «Μελετούν, ενημερώνονται και ψάχνουν να βρουν τρόπους για να γίνουν ακόμη καλύτεροι και πιο επιτυχημένοι σε ό,τι κάνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι η βιβλιοθήκη ενός σπιτιού που υπάρχει πλούτος συνήθως είναι πάντα μεγάλη και γεμάτη με πιο εξειδικευμένα συγγράμματα, όχι με νουβέλες και περιοδικά».
Οι πλούσιοι ονειρεύονται το μέλλον
Σε αντίθεση με τον μέσο άνθρωπο που τις περισσότερες φορές περνάει τον χρόνο του αναπολώντας «τον παλιό καλό καιρό» (sic), οι «έχοντες» αφήνουν το παρελθόν στην ησυχία του και περνούν τον χρόνο τους κάνοντας σχέδια για το μέλλον. Όπως το θέτει ο Siebold, «οι άνθρωποι που επιλέγουν να ζουν προσκολλημένοι στο χθες, σπάνια θα κάνουν περιουσία και πολλές φορές καλούνται να αντιμετωπίσουν καταστάσεις όπως η δυστυχία και η κατάθλιψη. Αντίθετα, οι αυτοδημιούργητοι εκατομμυριούχοι καταφέρνουν να πλουτίσουν, πολύ απλά γιατί κάποια στιγμή της ζωής τους επέλεξαν να προβάλλουν τα όνειρα, τους στόχους και τις ιδέες τους σε ένα άγνωστο μέλλον και εν τέλει τόλμησαν να στοιχηματίσουν πάνω στις δυνάμεις τους».
Οι πλούσιοι προσεγγίζουν το χρήμα με τη λογική
Για τους «έχοντες», τα λεφτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που πραγματικά είναι: ένα εργαλείο που σε βοηθάει να πετύχεις τους στόχους σου και να εκμεταλλευτείς το έπακρο τις ευκαιρίες όπου και όποτε αυτές παρουσιαστούν. Αντίθετα, ο μέσος άνθρωπος βλέπει το χρήμα σχεδόν πάντα μέσα από το πρίσμα του συναισθήματος. Για τον Siebold, η συγκεκριμένη οπτική υποθάλπει τις προοπτικές του ατόμου, αφού ακόμα και ένας κατά τ’ άλλα επιτυχημένος, έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη σε μίζερη και φοβισμένη σκιά του εαυτού του, έχοντας ως μοναδική φιλοδοξία την σύνταξη και τα άνετα γηρατειά, αν αυτά προλάβουν ποτέ να έρθουν.
…και εστιάζουν στο κέρδος, όχι την αποταμίευση
Τη στιγμή που οι μάζες απασχολούνται μόνο με τον περιορισμό των καθημερινών εξόδων και το κυνήγι των προσφορών, οι πλούσιοι εστιάζουν τις προσπάθειές τους στο μεγαλύτερο δυνατό κέρδος με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Η εν λόγω θεώρηση των πραγμάτων, μάλιστα, φαίνεται να είναι «παντός καιρού», αφού, ως γνωστό, η κρίση είναι αυτή που γεννάει εν τέλει και τις μεγαλύτερες ευκαιρίες.
Οι πλούσιοι κάνουν αυτό που αγαπάνε
Ένα από τα πράγματα που κάνουν τους λεφτάδες αυτού του κόσμου να ξεχωρίζουν είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την προσωπική τους εργασία. Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη , οι «έχοντες» δεν εργάζονται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και 7 ημέρες την εβδομάδααλλά σε πολύ πιο φυσιολογικούς όσο και αποδοτικούς ρυθμούς, κάνοντας όμως αυτό που τους γεμίζει και κερδίζοντας λεφτά από αυτό. Έχουν εμπεδώσει καλά ότι η δουλειά είναι σαν τη γυναίκα που παντρεύεσαι: προκειμένου να μείνεις καιρό μαζί της, πρέπει πάνω απ’ όλα να την γουστάρεις και να την αγαπάς. Αντίθετα, τις περισσότερες φορές οι εκπρόσωποι της μέσης τάξης, ακόμα και αν δεν υπάρχει άμεση οικονομική ανάγκη, επιλέγουν δουλειές που δεν απολαμβάνουν, με αποτέλεσμα μακροχρόνια να «ζορίζονται» και εν τέλει να δυστυχούν. Είναι λάθος να συνδέεται η απόκτηση χρήματος αποκλειστικά με τον μεγάλο ψυχικό ή/και σωματικό κάματο.
Οι πλούσιοι «φτιάχνονται» με την πρόκληση
Προκειμένου να αποφύγουν τη δημιουργία συναισθήματος απογοήτευσης, πολλοί ψυχολόγοι συμβουλεύουν τους ασθενείς τους να θέτουν μόνο εύκολους, ρεαλιστικούς στόχους. Όπως υποψιάζεστε, κάτι τέτοιο δεν έχει θέση στη μενταλιτέ της «έχουσας τάξης» (sic), αφού οι εκπρόσωποί της συνήθως ζουν και αναπνέουν για την επόμενη επαγγελματική -και όχι μόνο- πρόκληση. «Αν οι άνθρωποι είχαν διαχρονικά μόνο ρεαλιστικούς, “χειροπιαστούς” στόχους, δεν θα υπήρχαν πλούσιοι σήμερα» αναφέρει ο Siebold. «Η άνεση και η έλλειψη άγχους είναι ζητούμενο κυρίως για τους εκπροσώπους της μεσαίας τάξης. Αντίθετα, οι εκατομμυριούχοι μαθαίνουν να νιώθουν άνετα με το άγχος, έχοντας αποδεχθεί το γεγονός ότι η απόκτηση πλούτου και ισχύος δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση».
…αλλά γνωρίζουν πότε να ρισκάρουν
Σε αντίθεση με τον μέσο άνθρωπο που τις περισσότερες φορές δυσκολεύεται να ρισκάρει με το χρήμα, οι πλούσιοι ξέρουν πού ή πότε πρέπει να επενδύσουν. Ακόμα και αν αποτύχουν σε κάποια επένδυση, ωστόσο, δεν παραδίδονται στον πανικό. Όχι τόσο λόγω νοοτροπίας «τι είχαμε, τι χάσαμε» αλλά επειδή τους έχει γίνει βίωμα ότι αργά ή γρήγορα, η αγορά θα τους δώσει την ευκαιρία να ρεφάρουν την όποια χασούρα.
Οι πλούσιοι ξέρουν ότι οι αγορές κατευθύνονται από το συναίσθημα.
Όχι, οι παγκόσμιες αγορές δεν λειτουργούν με λογική ή έστω κάποια υποτυπώδη στρατηγική αλλά κινούνται με βάση ταπεινά ανθρώπινα συναισθήματα, όπως ο φόβος και η απληστία -σε διαφορετική περίπτωση έννοιες όπως η «κρίση» ή το «κραχ» θα ήταν εντελώς άγνωστες. Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι «έχοντες», γνώση που χρησιμοποιούν για τη συγκέντρωση ακόμη μεγαλύτερου πλούτου.
Οι πλούσιοι πιστεύουν ότι πρέπει να είσαι «κάτι» για να βγάλεις χρήμα.
Προσοχή: Να είσαι, όχι να κάνεις κάτι. Πάρτε για παράδειγμα την «αιώνια κληρονόμο» Paris Hilton, την τηλεπερσόνα Kim Kardashian ή ακόμη καλύτερα, τον δισεκατομμυριούχο Donald Trump, που σε διάστημα ετών κατάφερε να γίνει εκατομμυριούχος, να πιάσει πάτο και εν συνεχεία να κάνει το μεγάλο come back, αποτελώντας σήμερα έναν απότους πλουσιότερους ανθρώπους των ΗΠΑ. Το σημαντικό εδώ είναι ότι οι επιτυχημένοι φροντίζουν να μαθαίνουν από το κάθε τι, ακόμη και αν περάσουν μια πολύ δύσκολη κατάσταση ή αναποδιά. Μετατρέπουν κάθε αποτυχία σε λιθαράκι το οποίο θα χρησιμοποιήσουν για να «κτίσουν» το επόμενο εγχείρημά. Η λέξη-κλειδί εδώ είναι η «υπομονή» αφού οι «έχοντες» ξέρουν ότι για να έρθει το αποτέλεσμα, πολλές φορές πρέπει να περιμένεις. Αυτό, σε αντίθεση με τον μέσο άνθρωπο, ο οποίος τις περισσότερες φορές θέλει «τα πάντα όλα, χθες».
Οι πλούσιοι ξέρουν ότι μπορείς να τα έχεις όλα.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, το συνηθέστερο δίλημμα είναι το εξής: Καριέρα ή οικογένεια; Ωστόσο, για τον Siebold το δίλημμα αυτό στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. «Οι μάζες έχουν πειστεί, σχεδόν έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ώστε να προσεγγίζουν το συγκεκριμένο θέμα λες και πρέπει υποχρεωτικά να διαλέξεις ένα από τα δύο» αναφέρει. «Οι πλούσιοι ξέρουν ότι μπορείς να έχεις τα πάντα, αρκεί ο τρόπος που προσεγγίζεις τα πράγματα να είναι θετικός και η θεώρησή που έχεις για τα πράγματα να βασίζεται στην επιδίωξη της αγάπης και της αφθονίας».
