Ο άνθρωπος που αγαπούσες περισσότερο από την ζωή σου έφυγε; Απέτυχες να εκπληρώσεις τον στόχο σου όταν σου δόθηκε η μοναδική ευκαιρία; Η ζωή σου δείχνει άσκοπη και σκοτεινή όσο περισσότερο προχωράς; Πονάς; Ναι; Ωραία. Άσε μου να σου δείξω πώς αυτή η ανοιχτή πληγή που λες ότι δεν θα κλείσει ποτέ, μπορεί να σε κάνει ωριμότερο και δυνατότερο από ό,τι ήσουν όταν δεν πόναγες καθόλου.
Βλέπεις υπάρχει ένας νόμος στην κβαντομηχανική που θα προσπαθήσω να τον περιγράψω με απλοϊκά λόγια αφού δεν είμαι κανένας επιστήμονας. Ο νόμος αυτός λέει τα εξής: Όταν ένα υλικό σώμα υποβάλλεται σε πιέσεις από το εξωτερικό του περιβάλλον μεγαλύτερες από αυτές που του επιτρέπει η μοριακή του δομή να αντέξει, καταλήγει τελικά σε ένα κρίσιμο σημείο. Σε αυτό το σημείο, αυτή τη στιγμή, το υλικό σώμα έχει δύο επιλογές. Είτε θα διαλυθεί υποκύπτοντας στις νέες ισχυρές πιέσεις που του ασκούνται, είτε θα ξαναχτίσει τη μοριακή του δομή με τέτοιο τρόπο ώστε να αντέξει τις νέες πιέσεις αλλά και παρόμοιες που ενδεχομένως να του ασκηθούν στο μέλλον.
Αυτός ο νόμος εφαρμόζει εξίσου καλά στην ανθρώπινη ψυχή. Κάποιος ή κάποια κατάσταση σε πλήγωσε με έναν πρωτοφανή τρόπο που δεν έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι. Πονάς , κλαίς, ρωτάς θεούς και ανθρώπους γιατί να σου αξίζει αυτό; Δεν ξέρω αν σου αξίζει και δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει ωστόσο ότι κάποια στιγμή θα φτάσεις στην στιγμή που θα καθορίσει την πορεία σου και τον χαρακτήρα σου από εδώ και πέρα. Ο πόνος θα φτάσει να γίνει ανυπόφορος. Τότε πρέπει να αποφασίσεις αν θα τον αφήσεις να σε διαλύσει ή αν θα διαμορφώσεις με τέτοιον τρόπο τον εαυτό σου ώστε όχι μόνο να τον νικήσεις εσύ αλλά και να τον χρησιμοποιήσεις ως καύσιμο για το ταξίδι σου. Αν καταφέρεις με ισχυρή θέληση και νηφάλια ψυχή να μετατρέψεις την κάμπια σε πεταλούδα τότε είσαι ο νικητής της ζωής σου. Θα έχεις καταφέρει να σηκώσεις ένα ανυπόφορο βάρος και να το πετάξεις από πάνω σου, αφήνοντας πίσω ένα πιο δυνατό σώμα. Το πνεύμα είναι σαν το σώμα μας. Η αρχή της γυμναστικής για να αποκτήσεις ένα πιο δυνατό σώμα, μας υποδεικνύει ότι πρέπει πρώτα να φθείρουμε τις μυϊκές μας ίνες με άσκηση που δεν έχουν συνηθίσει, με σκοπό να προσαρμοστούν σε αυτή την νέα άσκηση με τον καιρό μέσω της διαρκούς φθοράς τους και της επιδιόρθωσης τους.
Ο πόνος είναι ευλογία στην ζωή. Μας κάνει ωριμότερους, σοφότερους και μεγαλύτερους ανθρώπους. Μαθαίνουμε για τον εαυτό μας ότι έχει μεγαλύτερη αντίσταση από αυτή που είχαμε πιστέψει. Μαθαίνουμε πώς να επιβληθούμε με τέτοιον τρόπο στα άσχημα αυτού του κόσμου ώστε να είμαστε σχεδόν άτρωτοι. Μαθαίνουμε το μονοπάτι που πρέπει να αποφύγουμε στο μεγάλο μας ταξίδι και ποιό να ακολουθήσουμε. Μέσω της δικιάς μας δύναμης που αποκτήσαμε από τις εξαντλητικές δοκιμασίες μας, μπορούμε να στηρίξουμε κάποιον που ενδεχομένως δεν έχει τη δυνατότητα να σταθεί μόνος στα πόδια του τώρα. Η δικιά μας ολοκληρωμένη δοκιμασία είναι δώρο όχι μόνο για εμάς αλλά και όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Όλοι αναζητούν ένα υπόστεγο να κρυφτούν όταν βρέχει. Ας είσαι εσύ αυτό το υπόστεγο, είναι τιμή σου.
Ξέρω ότι πονάς και λίγο με ακούς τώρα, φίλε μου. Δεν πιστεύεις ότι θα σταματήσει κάποια στιγμή. Έχεις δίκιο. Αν δεν τον κάνεις εσύ να σταματήσει, αν δεν τον αγκαλιάσεις, αν δεν τον μετατρέψεις, τότε θα σου κάνεις αυτός ό,τι δεν κατάφερες εσύ. Θέλω όταν έρθει η στιγμή να παλέψεις, να σταθείς στα πόδια σου, να σηκώσεις το σπαθί σου και όταν τελειώσει η μάχη να γυρίσεις μόνο με μια ουλή. Η απόδειξη ότι έκλεισες την πληγή. Μην φοβάσαι τις ούλες σου, δεν σε κάνουν άσχημο. Οι ουλές είναι τρόπαια. Δείχνουν πόσες φορές νίκησες και δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό από ένα νικητή. Κοίτα να νικάς πάντα στην ζωή σου γιατί δεν γίνεται ποτέ ευκολότερη, εσύ γίνεσαι ικανότερος. Οπότε μην λυπάσαι τον εαυτό σου τώρα, να λυπάσαι αυτόν που δεν έχει πονέσει ποτέ γιατί αυτός δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ωριμάσει, να μεγαλώσει , να ολοκληρωθεί. Και να θυμάσαι: ο χρόνος – μαζί με την βοήθεια σου- γιατρεύει όλες τις πληγές.
***
Γιώργος Γιακουμάκης
