Οι αστρονόμοι Νιαγές Αφσόρντι και Τζαχέντ Αμπέντι του Ινστιτούτου Max-Planck στη Γερμανία πιστεύουν πως οι μαύρες τρύπες μπορεί να μην έχουν τους ορίζοντες γεγονότων, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τη Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Μια νέα άποψη που αντιτίθεται στη Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν και ενδεχομένως ακόμα και να την ανατρέψει, διατύπωσαν οι αστρονόμοι Νιαγές Αφσόρντι και Τζαχέντ Αμπέντι του Ινστιτούτου Max-Planck στη Γερμανία, οι οποίοι διατείνονται πως οι μαύρες τρύπες μπορεί να μην έχουν τους ορίζοντες γεγονότων.
Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, ο ορίζοντας των γεγονότων είναι το σημείο στον χωροχρόνο εντός του οποίου τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή, καθώς η βαρύτητα ισοδυναμεί με καμπύλωση του χωροχρόνου.
Επίσης, κατά τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητα διαστημικών σωμάτων, αν και ο Στίβεν Χόκινγκ υποστήριξε πως τα κβαντικά σωματίδια θα ξεφύγουν αργά από τις μαύρες τρύπες.
Έτσι, λοιπόν, οι αστρονόμοι Αφσόρντι και Αμπέντι χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από ανιχνευτές βαρύτητας LIGO / Virgo, καταγράφοντας μια σύγκρουση με άστρο νετρονίων και έφτασαν στο παραπάνω συμπέρασμα, το οποίο και κατέγραψαν στη μελέτη τους με τίτλο «Ηχώ από την άβυσσο: Μια εξαιρετικά περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα υπόλειμμα της δυαδικής συγκέντρωσης αστέρων νετρονίων GW170817» και εκείνη δημοσιεύθηκε στο «Journal Of Cosmology And Astroparticle Physics».
Ο Αφσόρντι, πάντως, εξηγεί το εξής:
«Εάν η κβαντική φούσκα που ευθύνεται για την ακτινοβολία Χόκινγκ υπάρχει γύρω από τις μαύρες τρύπες, τα βαρυτικά κύματα θα μπορούσαν να αναπηδήσουν από αυτήν, πράγμα που θα δημιουργούσε μικρότερα σήματα βαρυτικών κυμάτων μετά το κύριο γεγονός βαρυτικής σύγκρουσης, παρόμοια με επαναλαμβανόμενη ηχώ».
Οι παρατηρήσεις τους ταιριάζουν με τα μοντέλα των μαύρων τρυπών, που προσομοιώνουν αυτήν την ηχώ σύμφωνα με τις θεωρητικές επιδράσεις της κβαντικής μηχανικής και της ακτινοβολίας Χόκινγκ.
Τέλος, ο Αφσόρντι -αφού τονίσει ότι απαιτείται περαιτέρω επιστημονική έρευνα- σημειώνει:
«Τώρα που οι επιστήμονες γνωρίζουν τι ψάχνουμε, μπορούμε να αναζητήσουμε περισσότερα παραδείγματα και να έχουμε μια πολύ πιο ισχυρή επιβεβαίωση αυτών των σημάτων. Μια τέτοια επιβεβαίωση θα ήταν ο πρώτος άμεσος έλεγχος της κβαντικής δομής του χωροχρόνου»
πηγή
.
