Την προηγούμενη Τετάρτη, οι μικροί μαθητές της Δανίας επέστρεψαν στα σχολεία τους μετά από απουσία ενός μήνα. Η Δανία είναι η πρώτη χώρα στον Δυτικό κόσμο που άνοιξε ξανά τα δημοτικά της σχολεία από την έναρξη της πανδημίας κοροναϊού, μετατρέποντας το δανικό εκπαιδευτικό σύστημα σε εργαστήριο για το αν και πώς μπορούν να λειτουργούν τα σχολεία σε μια εποχή μετάδοσης.
Ωστόσο, επιτρέποντας σε εκατοντάδες παιδιά να συγκεντρωθούν και πάλι σε χιλιάδες σχολεία σε ολόκληρη τη Δανία, η κυβέρνηση έκανε το τολμηρότερο βήμα προς κάτι που μοιάζει με τη φυσιολογική ζωή, σε ένα μέτρο που παρακολουθείται προσεκτικά σε όλο τον κόσμο. Η προσέγγιση της Δανίας έρχεται σε αντίθεση με εκείνη της Ισπανίας, όπου τα περισσότερα παιδιά έχουν μείνει μέσα εδώ και πέντε εβδομάδες, αφού απαγορεύεται να κάνουν ακόμη και έναν σύντομο περίπατο στο δρόμο ή να ασκηθούν έστω κοντά στα σπίτια τους.
Αλλά για να δούμε πώς περίπου λειτουργούν τα σχολεία της Δανίας τις τελευταίες μέρες:
Για να σταματήσει η εξάπλωση της λοίμωξης, οι γονείς δεν επιτρέπεται φυσικά να μπουν στους χώρους των σχολείων.
Οι εκπαιδευτικοί δεν επιτρέπεται να συγκεντρώνονται στο γραφείο προσωπικού.
Τα παιδιά έχουν ατομικά θρανία, δύο μέτρα μακριά από τον πλησιέστερο συμμαθητή. Μπορούν να παίξουν στην αυλή μόνο σε μικρές ομάδες και δεν επιτρέπεται να ακουμπούν τους συμμαθητές τους. Και μέχρι το σχόλασμα στις 2 μ.μ., όλοι οι μαθητές πλένουν τα χέρια τους τουλάχιστον ανά μία ώρα. Το πλύσιμο των χεριών έχει γίνει πλέον μέρος της σχολικής ρουτίνας.
Τα πατώματα του σχολείου έχουν σημαδευτεί, δείχνοντας στους μαθητές πόσο μακριά πρέπει να στέκονται. Το βοηθητικό προσωπικό περιοδεύει το σχολείο και απολυμαίνει επιφάνειες και κάθε λαβή πόρτας τουλάχιστον δύο φορές κατά τη διάρκεια των σχολικών ωρών.
Προς το παρόν, οι βιβλιοθήκες των σχολείων έχουν κλείσει. Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερη διδασκαλία σε εξωτερικούς χώρους. Οι μαθητές επίσης δεν μπαίνουν στον χώρο του σχολείου από την κεντρική είσοδο αλλά εισέρχονται από πολλές πλευρικές πόρτες, ανάλογα με την τοποθεσία της τάξης τους.
Εκτός αυτών οι τάξεις διαιρέθηκαν δημιουργώντας περισσότερα τμήματα με λιγότερους μαθητές. Χωρίστηκαν δηλαδή σε δύο ή τρία μικρότερα τμήματα που το καθένα έχει τη δική του αίθουσα και τον δικό του δάσκαλο. Για να επιτευχθεί αυτό όλοι οι βοηθοί δάσκαλοι ανέλαβαν δικό τους τμήμα. Ο κάθε δάσκαλος δουλεύει όλη τη μέρα με συγκεκριμένο τμήμα και δε διδάσκει σε διαφορετικά τμήματα κάθε φορά. Και οι μαθητές επιτρέπεται να παίζουν μόνο με τα παιδιά του δικού τους τμήματος.
Η αύξηση του αριθμού των τμημάτων σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν περισσότερα να κάνουν και βέβαια υπάρχουν έως ελάχιστοι βοηθοί για να τους βοηθήσουν σε αυτό.
Περισσότερα: nytimes.com/
πηγή
