Η αγάπη του Πυθαγόρα, για τα ζώα ήταν μεγάλη και πολυεπίπεδη, εκφράζονταν με ένα συμβολικό, αλλά και ιδιαίτερα παιδαγωγικό τρόπο, δίδασκε ότι: όλα τα έμψυχα πλάσματα(όντα) υπόκεινται σε συγγένεια, διότι υπάρχει ένα πνεύμα που διατρέχει σαν ψυχή ολόκληρο τον κόσμο και αυτό ενώνει τα πάντα σε μια Ενότητα(Εν το πάν).
Δίδασκε, πως υπάρχει συγγένεια όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και μεταξύ ανθρώπων και θεού υφίσταται κάποια συγγένεια, όπως επίσης και με τα ζωντανά πλάσματα χωρίς λογικό.
Έτσι αν τα σκοτώνουμε και τρεφόμαστε με τις σάρκες τους, διαπράττουμε αδικία και ασέβεια σαν να σκοτώναμε συγγενείς.
Το ηθικό ζήτημα που έθιξαν οι Πυθαγόρειοι δεν έχει να κάνει με την βιολογική ανάγκη μας για κρέας, αλλά με την ηθική. Το ηθικό ζήτημα, είναι ο φόνος.
Θεωρούσε, ότι η φυτική τροφή στη φυσική της κατάσταση είναι η καλύτερη επιλογή για τον άνθρωπο. Συνιστούσε να τρώνε ωμά λαχανικά, ξηρούς καρπούς και μέλι. Δίδασκε, να απέχουμε από την τροφή εμψύχων όντων («ἐμψύχων ἀπέχου»).
“Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίσει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας άλλων όντων, δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία ή ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι κατασφάζουν τα ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο.”
Συμβούλευε να απέχουμε από τα έμψυχα και έλεγε πως ασεβούν οι άνθρωποι που κοκκινίζουν τον βωμό των μακαρίων θεών με ζεστό αίμα. Και σε αυτό συμφωνούσε και ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής λέγοντας, δεν θα πάψετε τον κακόηχο σκοτωμό; δεν βλέπετε ότι από αφροσύνη κατασπαράσσετε ο ένας τον άλλον;
Ο Πυθαγόρας δίδασκε ότι η ζωική τροφή είναι:
-Αντίθετη στη θρησκεία, αφού ο άνθρωπος παραβαίνει το νόμο του Θεού αφαιρώντας τη ζωή έμψυχων όντων.
-Αντίθετη στην ηθική, διότι αφανίζονται ζώα που ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια, γι’ αυτό και έκρινε ως ασέβεια τη σφαγή των ζώων.
-Αντίθετη στην υγεία και τη μακροβιότητα.
-Αντίθετη στην ισορροπία της φύσης.
– Αντίθετη στην ειρήνη και την ησυχία, καθώς αυτή διαταράσσεται από το κυνήγι και τη σφαγή των ζώων.
-Αντίθετη στις πολιτικές αρετές, διότι η υπερβολική χρήση κρέατος και αίματος διεγείρει τα ζωώδη πάθη του ανθρώπου και τα πολεμικά ένστικτα.
-Αντίθετη στην πνευματική αρετή, διότι η κρεοφαγία είναι ξένη προς την καθαρότητα της ψυχής και του πνεύματος και προς την ανύψωση του εγώ σε θείο εγώ.
Το κείμενο είναι βασισμένο σε αποσπάσματα των: Πορφύριου (Βίος Πυθαγόρου απ.19), Ιάμβλιχου,ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΌΣ ΒΙΟΣ, απ,107,108 και Σέξτος Εμπειρικός , απ. 127-129
