Διαλογισμός, ασκήσεις, yoga, αγχολυτικά φάρμακα, έλεγχος της αναπνοής, πίστη σε ένα θεό… είναι μερικοί τρόποι για να κοντρολάρεις το άγχος σου για τα πράγματα ή για κάτι συγκεκριμένο.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι «κακό», τίποτα δεν είναι «λάθος».
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Μια δυνατότητα που προϋποθέτει… απολύτως τίποτα!
Μια αφαιρετική προσέγγιση στα προβλήματά μας, που μας ζητάει… τίποτα!
Κάποιοι θα την πουν ψυχική και σωματική ηρεμία. Κάποιοι άλλοι θεό, θεία έμπνευση.
Στην κουβέντα μας ας την πούμε απλώς ”αποδοχή”.
Τι σημαίνει να αποδέχομαι:
Να μπορώ να αναγνωρίζω αυτό που μου συμβαίνει κάθε στιγμή χωρίς υπερβολές, χωρίς εξάρσεις, χωρίς τίποτα το περιττό.
Όχι για να «εξαγνηστουμε» ή για να στρέψουμε και το άλλο μάγουλο στον πόνο.
Όχι. Αποδέχομαι σημαίνει κατανοώ την πραγματικότητα γύρω μου, προσεγγίζω με ρεαλισμό τα δεδομένα μου, παραμένω ταπεινός.
Δύσκολα πράγματα, συμφωνώ.
Ταπεινότητα, αποδοχή, κατανόηση.
Εύκολα στα λόγια, δύσκολα στην πράξη: Όντως έτσι είναι…
Συνήθως θυμώνουμε, κακιώνουμε, στενοχωριόμαστε.
Όμως τι κερδίζουμε με αυτόν τον τρόπο;
Πόσα προβλήματα λύθηκαν με τον θυμό, με την κακία, με την στενοχώρια;
Ή μήπως το αντίθετο;
Τα προβλήματα οξύνθηκαν, χάσαμε χρόνο δράσης πολύτιμο ή απλώς παρατείναμε τον χρόνο της δυσκολίας….
Η ζωή δεν είναι εύκολη.
Η ζωή είναι θαυμάσια!
Η ζωή είναι ό,τι αληθινό συμβαίνει γύρω μας.
Ας το αποδεχτούμε…
