Το σημείο συνειδητοποίησης όλων των «γιατί» στη ζωή μας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα το φτάσουμε ποτέ. Αυτό, βέβαια, είναι και το ενδιαφέρον κομμάτι στην όλη πορεία μας, διότι μας προκαλεί να εξερευνούμε και να αμφισβητούμε κάθε πτυχή της, με διαφορετική οπτική κάθε φορά.
Η ποιότητα αντιληπτικότητας και ο τρόπος με τον οποίο εξετάζουμε γεγονότα και καταστάσεις, σχετίζεται άμεσα με τον εαυτό που έχουμε χτίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή και σε αυτό έχει επιδράσει σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούμαστε.
Πόσο συνειδητά και με ποια κριτήρια επιλέγουμε τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε;
Όταν δεν έχουμε καταλάβει ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, είναι πολύ δύσκολο να κρίνουμε ορθολογικά την καταλληλόλητα ύπαρξης μιας άλλης οντότητας, που αλληλεπιδρά στον μικρόκοσμό μας.
Οφείλουμε, όμως, να παραδεχτούμε την επίδραση που έχει στη διαμόρφωση της πραγματικότητάς μας και να είμαστε άκρως σχολαστικοί, όταν επιτρέπουμε την είσοδό τους στη ζωή μας και την ίδια στιγμή σταθεροί, όταν αποφασίζουμε την αποχώρησή τους από αυτή.
Μερικές φορές είναι δύσκολο να διαχωριστεί η ασθενής ανάγκη του ανήκειν, από τη θέληση για ποιοτική συναναστροφή με διαδραστική ανιδιοτέλεια.
Είναι παράδοξο να μη μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας και να αναζητάμε διαπροσωπικές επαφές, μόνο και μόνο γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε. Είναι παράταιρο να δημιουργούμε και να διαιωνίζουμε σχέσεις με ημερομηνία λήξης, απλά και μόνο γιατί φοβόμαστε να παραδεχτούμε ότι κάτι τελείωσε ή ότι δεν είχε αρχίσει, καν, ποτέ.
Συνάπτουμε επαφές που δε μας καλύπτουν, δε μας εκφράζουν, δε μας γεμίζουν, δε μας εξελίσσουν. Αυτό συμβαίνει, κυρίως, όταν δεν εξετάζουμε εις βάθος τον άνθρωπο που φέρνουμε κοντά μας, αλλά αρκούμαστε σε επιφανειακά «χαρίσματα», που μας προσφέρουν προσωρινά μια ναρκωμένη χαρά. Οι περιπτώσεις αυτές, λειτουργούν, όπως και η ζάχαρη: απότομη και στιγμιαία ευχαρίστηση και ύστερα αναπόφευκτη κατακόρυφη πτώση, που σε αφήνει με μια αίσθηση ψυχοσωματικής κόπωσης.
Αναλώνουμε τον εαυτό μας και το χρόνο μας με παρέες, που δε ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας και, δυστυχώς, σε αυτό το σημείο, αντί να προσαρμόζουμε την συμπεριφορά μας έτσι ώστε να ταιριάζει στις πεποιθήσεις μας, προσαρμόζουμε τις πεποιθήσεις μας έτσι ώστε να ταιριάζουν στη συμπεριφορά μας, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στα όριά μας, ψάχνοντας τον υπαίτιο, ο οποίος δεν είναι άλλος από εμάς.
Πολλές φορές, είναι δύσκολο να αποφύγουμε τέτοιες συναναστροφές, γιατί μπορεί αυτός ο κάποιος να είναι η οικογένειά μας, ο παιδικός μας φίλος, η μακροχρόνιά μας σχέση και πάει λέγοντας. Δεν είναι, όμως, ακατόρθωτο. Το ότι νοιάζεται για εμάς –ή αντίστοιχα νοιαζόμαστε εμείς για κάποιον-, δε σημαίνει ότι κάνει καλό να υπάρχει στη ζωή μας.
Μπορούμε να κατευθύνουμε ορθώς τις σκέψεις μας, εάν ελέγξουμε τα συναισθήματά μας. Επομένως, αν δε θέλουμε να χρησιμοποιούμε δικαιολογίες για να καθησυχάζουμε τον εαυτό μας, είμαστε σε θέση να αποκοπούμε από κάθε ασθενή επαφή.
Η έλλειψη στόχων και ιδανικών, η κακή διάθεση, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται και έχει υιοθετήσει ως τρόπο ζωής με πρότυπά του κατώτερα συναισθήματα και χαμηλής ουσίας σκέψης, το ανθυγιεινό modus vivendi, είναι λίγα από τα κολλητικά νοσήματα, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κολλήσουμε, εάν έχουμε στην καθημερινή εμβέλειά μας τέτοιο είδος ανθρώπου.
Αντίθετα, μια ποιοτική συναναστροφή, μπορεί να είναι υπεύθυνη μεγάλης αλλαγής στον τρόπο σκέψης και αντίληψης του έως τώρα εαυτού μας και να μας ανοίξει νέους ορίζοντες στις προβολές που έχουμε από τον κόσμο έως τώρα. Έχοντας ανθρώπους στη ζωή μας με θετική ενέργεια, με ανιδιοτελή πρόθεση και σεβασμό προς τον εαυτό τους, δημιουργούμε μια συμπαγώς διαφανή σχέση, στην οποία αξίζει να δώσουμε προσοχή και να διατηρήσουμε.
Ποιότητα, αυτό-σεβασμός και ειλικρίνεια, είναι τρία από τα κυριότερα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει κάποιος, στον οποίο θα αφιερώσουμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε: το χρόνο μας! Ας μη ξεχνάμε, ότι όσους βάζουμε δίπλα μας, πρέπει να τους θαυμάζουμε και να μας ωθούν στην ανάδειξη του καλύτερου και του πιο γνήσιου Εγώ.
Αν δε θέλουμε να μεταλλαχθούμε σε κάτι απεχθές, σύμφωνα με τα πιστεύω μας, αξίζει να επενδύσουμε σε ταυτότητες ακέραιες και σταθερές, οι οποίες θα μπουν γοητευτικά αθόρυβα στη ζωή μας.
ΠΗΓΗ :
