Η «γέννηση» των φροντιστηρίων
Οι εισαγωγικές εξετάσεις γιο το Πανεπιστήμιο Αθηνών θεσπίστηκαν πρώτη φορά το 1922. κάτι όμως που δεν εφαρμόστηκε εξαιτίας της μικρασιατικής καταστροφής.
Για πρώτη φορά το σύστημα με τις εξετάσεις μπήκε σε λειτουργία το ακαδημαϊκό έτος 1924-1925 στο Χημικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής Τα επόμενα χρόνια επεκτάθηκε και σε άλλες σχολές.
Σκοπός ήταν να περιοριστεί ο αριθμός των εισακτέων στο Πανεπιστήμιο, που μείωναν το επίπεδο των σπουδών. Παράλληλα, υπήρχε αδυναμία να απορροφηθούν όλα οι απόφοιτοι στην αγορά εργασίας.
Όμως, η καθιέρωση των εξετάσεων ως μέσο επιλογής των εισακτέων αύξησε τον ανταγωνισμό. Έτσι, προέκυψε η ιδέα της ενισχυτικής διδασκαλίας που θα αύξανε τις πιθανότητες των υποψηφίων να μπουν στο Πανεπιστήμιο
Τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα νομιμοποιήθηκαν το 1940 κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά με τον «Αναγκαστικό Νόμο 2525/40. Περί ιδιωτικών σχολείων, φροντιστηρίων και οικοτροφείων».
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε συγκεκριμένη ύλη για τις εξετάσεις και πολλές φορές ζητούνταν πράγματα τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονταν στη διδακτέα ύλη Η συμβολή του φροντιστηρίου για τη «συμπλήρωση/ και εμπέδωσιν γνώσεων» αναγνωριζόταν και για τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης
Στις εκλογές του 1964 ο «Γέρος της Δημοκρατίας», ο Γεώργιος Παπανδρέου. με την Ένωση Κέντρου κέρδισε του 52.8% των ψήφων. Ο Παπανδρέου με τη μεταρρύθμιση του ’64 προσέφερε δωρεάν παιδεία σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ιδρύθηκαν επίσης, νέα Πανεπιστήμια σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας μεταξύ των οποίων ήταν τα Ιωάννινα, η Πάτρα, η Θράκη και η Κρήτη. Παράλληλα, άλλαξε το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων. Τα θέματα ορίζονταν από καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης και όχι από πανεπιστημιακούς καθηγητές με βάση τη διδακτέα ύλη. Σκοπός ήταν να ενισχυθεί η δημόσια εκπαίδευση και να μειωθεί η αναγκαιότητα των φροντιστηρίων. Αυτές οι αλλαγές έκαναν την εκπαίδευση πιο προσιτή και απευθυνόταν σε μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού. Ο αριθμός των υποψηφίων αυξήθηκε πολύ συγκριτικά με τους εισακτέους. Έτσι, ο ανταγωνισμός εξακολούθησε να οδηγεί τους μαθητές στα φροντιστήρια …
Το 1970 εφαρμόστηκε μια πολιτική μείωση των φροντιστηρίων στη χώρα χωρίς όμως ιδιαίτερα αποτελέσματα Κατά τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, το Υπουργείο Παιδείας απέδιδε την ύπαρξη των φροντιστηρίων «εις την κρατούσαν νοοτροπίαν της ήσσονος προσπάθειας, εις την πλημμελή οργάνωσιν και λειτουργίαν της σχολικής εκπαιδεύσεως. εις τας αριθμητικώς περιορισμένος δυνατότητας εκπαιδεύσεως των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων» Υποστήριζε επίσης, δεν υπήρχε ουσιαστικός έλεγχος των γνώσεων που παρέχουν. Έτσι, πρότεινε μέχρι να βρεθεί μια άλλη λύση να αυστηροποιηθούν τα κριτήρια για την αδειοδότηση ίδρυσης ενός φροντιστηρίου Όμως, στην αντίθετη πλευρά ήταν εκείνοι που αναγνώριζαν όπ τα φροντιστήρια δεν ήταν το πρόβλημα, αλλά «το αναγκαίο κακό» σε ένα νοσηρό εκπαιδευτικό σύστημα ..
Μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα Το 1976 η υποχρεωτική φοίτηση αυξήθηκε από τα έξι στα εννιά χρόνια και καταργήθηκαν οι εξετάσεις από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Τα παιδιά του γυμνασίου είχαν πλέον την επιλογή να δώσουν εισαγωγικές εξετάσεις για να μπουν στο λύκειο ή να πάνε σε τεχνική επαγγελματική σχολή…
Οι γενικές εισιτήριες εξετάσεις που είχαν θεσπιστεί από το 1967 αντικαταστάθηκαν το 1980 από τις πανελλήνιες εξετάσεις, οι οποίες διεξάγονταν στις δυο τελευταίες τάξεις του λυκείου. Το σύστημα θεωρήθηκε πολύπλοκο και καταργήθηκε μετά από δυο χρόνια όταν εφαρμόστηκε το σύστημα με τις «δέσμες» και τις γενικές εξετάσεις, το οποίο ίσχυσε μέχρι το 1999..
Το 1982 θεσμοθετήθηκε και η ενισχυτική βοήθεια των μαθητών της Α- και 6′ Λυκείου μέσα στο σχολείο χωρίς όμως επιτυχία. Τα κρατικά φροντιστήρια δεν μπόρεσαν να ανταγωνιστούν τα ιδιωτικά αν και βοήθησαν πολλούς μαθητές ….
Κατά τη δεκαετία του ’90 καταργήθηκαν οι τρεις τύποι Λυκείου που ίσχυαν μέχρι τότε, το Γενικό, το Τεχνικό και Επαγγελματικό και το Πολυκλαδικό /λύκειο. Στη θέση τους καθιερώθηκε το Ενιαίο Λύκειο Παράλληλα, άλλαξε η διδακτική ύλη. αυξήθηκε η εξεταστέα και ο τρόπος διατύπωσης των θεμάτων στις τελικές εξετάσεις έγινε πιο πολύπλοκος.
Έτσι, τα φροντιστήρια συνέχισαν να έχουν ζωή. Σε αυτό συνέβαλε και η ιδεολογία της ελληνικής οικογένειας που «περιφρονούσε την τεχνική- χειρωνακτική εργασία, επιδίωκε μόνιμη απασχόληση στο Δημόσιο και υψηλό κοινωνικό κύρος» παρά το οικονομικά κόστος, καθώς υπήρχε η αντίληψη ότι το πτυχίο του πανεπιστημίου θα εξαργυρωνόταν στην αγορά εργασίας..
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
