Η αστυνομία είχε συλλάβει τέσσερις υπόπτους για μια κλοπή. Στην ανάκριση είπαν τα εξής:
Α: την έκανε ο Β,
Β: την έκανε ο Δ,
Γ: δεν την έκανα εγώ,
Δ: ο Β λέει ψέματα όταν λέει ότι την έκανα εγώ.
Ο επιθεωρητής Σαΐνης βρήκε ότι μόνο ένας είπε την αλήθεια.
Ποιος ήταν ο ένοχος; Αν μόνο ένας είχε πει ψέματα, ποιος ήταν ο ένοχος;
Aν ο Α λέει αλήθεια τότε ο Β κλέφτης, ο Β ψεύτης και ο Γ λέει αλήθεια, άτοπο. Άρα ο Α ψεύτης. Aν ο Β λέει αλήθεια τότε ο Δ κλέφτης, ο Α ψεύτης και ο Γ λέει αλήθεια, άτοπο. Άρα ο Β ψεύτης. Άρα κλέφτης ο Α ή ο Γ. Αν ένοχος ο Α τότε αλήθεια λέει ο Γ και ο Δ, άτοπο. Άρα ένοχος ο Γ.
Αν ο ψεύτης ήταν ο Γ ή ο Δ τότε οι Α, Β λένε αλήθεια, άτοπο. Άρα οι Γ, Δ λένε αλήθεια. Άρα δεν έκλεψε ο Δ και ο Β λέει ψέμματα. Άρα ο Α λέει αλήθεια και κλέφτης είναι ο Β.
Ένοχος είναι ο «Β»
1η περίπτωση ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ
Έστω ο Α λέει αλήθεια , τότε ένοχος είναι ο Β . Έτσι όμως αφού οι υπόλοιποι λένε ψέματα ο Γ θα είναι και αυτός ένοχος , πράγμα αδύνατο . Έτσι ο Α λέει ψέματα . Το ίδιο προκύπτει και για τον Β . Άρα ο Δ λέει την αλήθεια και κατα συνέπεια ο Γ λέει ψέματα και είναι ο ΕΝΟΧΟΣ
2η περίπτωση ΕΝΑ ΨΕΜΑ
Μεταξύ των Β και Δ ένας λέει αλήθεια και ο άλλος ψέμα . Έτσι το ψέμα βρίσκεται υποχρεωτικά σ’αυτους και οι Α , Γ λένε αλήθεια . Άρα ο Β είναι ΕΝΟΧΟΣ και συγχρόνως λέει ψέμα